Czymże jest poezja jeśli nie obrazem duszy ubranym w słowa?
Poezja to sztuka poetycka, określająca przede wszystkim dzieła literackie napisane inaczej niż prozą. Stanowi również synonim liryki.
Mamy niesamowitą przyjemność zaprezentować dzieło jednej z uczestniczek warsztatów stworzone w podziękowaniu za wartościowe doznania.
Poniżej wiersz Pani Heleny, który powstał podczas warsztatów w Mińsku Mazowieckim. Zachęcamy do lektury! 🙂
Przyjechał Grześ na spotkanie
i powitał Panów, Panie.
I humorem nas rozbawił,
o rozumie trochę prawił,
troszkę wspomnień osobistych i tych innych.
Grześ rozrabiał troszkę w życiu,
a z przekazu to niewinny.
Nagle nastąpiła zmiana,
Ania zastąpiła Pana.
Grześ wycofał się na chwilę,
usiadł cicho, no bo w tyle.
Ania, babka bardzo miła,
o mózgu nam długo prawiła.
Dla nas przekaz, moi mili,
byśmy mózg ciągle ćwiczyli.
Mózg ćwiczony ciągle młody
i dodaje nam urody.
Pesel schowaj gdzieś głęboko,
jesteś młoda, tak na oko.
Ania mózgi nam rozgrzała
i dyskusja rozgorzała.
Rozkręciła się i rozgadała,
dobre rady nam dawała:
„Śmiej się z rana, śmiej z wieczora,
bo na uśmiech zawsze pora!”,
„Uśmiech to jest obraz duszy,
nie tylko mózg Ci poruszy!”.
I znów zjawił się miły Grześ
i przekazał mądrą treść.
Wszyscy pilnie uważali,
wszystko skrzętnie notowali.
Na koniec zaś, moi mili,
krasnale nas rozbawiły.
Ja to wszystko przeżywałam
i potomnym zapisałam.
Helena
